بررسی آیفون ۱۷ پرو مکس؛ قهرمان استقامت یا غول بی‌احساس؟

سال‌هاست که در سکوت راهروهای کوپرتینو، جنگی داخلی میان طراحان و مهندسان اپل جریان دارد؛ نبردی بی‌پایان بر سر زیبایی و قدرت، فرم و عملکرد. طراحان به‌دنبال خلق محصولاتی بی‌نقص، مینیمال و چشم‌نواز هستند؛ دستگاه‌هایی که پیش‌از آنکه ابزار باشند، مجسمه‌هایی هنری هستند. در سوی دیگر، مهندسان، این واقع‌گرایان بی‌احساس (!) در پیِ شکستن مرزهای عملکرد، خنک‌کنندگی و استقامت هستند؛ حتی اگر به قیمت قربانی‌کردن چند میلی‌متر ضخامت یا چند گرم وزن تمام شود.

*بررسی پیش‌رو در تاریخ ۱۵ مهر با افزودن داده‌های بیشتر به بخش دوربین و عملکرد و ویدیوی بررسی، به‌روز شد.

برای نخستین‌بار در تاریخ آیفون، به‌نظر می‌رسد، مهندسان قاطعانه پیروز میدان شده‌اند. حاصل این پیروزی، ابزاری بی‌رحمانه قدرتمند است که تلاشی برای دلبری نمی‌کند و تنها می‌خواهد «بهترین» باشد؛ اما آیا پیروزی فنی مهندس‌ها، به قیمت از دست رفتن روح اپل تمام شده؟ در بررسی آیفون ۱۷ پرو، به‌دنبال یافتن پاسخی برای همین پرسش هستیم.

آیفون ۱۷ پرو یک ارتقای سالانه نیست؛ بلکه تغییر مسیری تمام‌عیار است؛ تغییری که مجموعه‌ای از تصمیمات جسورانه و بحث‌برانگیز در پسِ خود دارد و اپل را وارد مسیری ناآشنا می‌کند. این دستگاه به بازاری با رقابت نفس‌گیر پا می‌گذارد؛ از یک سو، نسل قبل با طراحی تیتانیومی و باشکوهش سطح توقعات را به اوج رسانده و از سوی دیگر، رقبای اندرویدی بی‌وقفه در حال نوآوری هستند. اپل باید کار بزرگی انجام می‌داد؛ اما آیا تغییرات آیفون جدید، لزوماً همگی مثبت بوده‌اند؟

آیفون ۱۷ پرو مکس در نخستین مواجهه حس متناقضی القا می‌کند؛ سنگینی و ضخامت بیشتر در قیاس با نسل قبل، بلافاصله خود را نشان می‌دهد. آن میراث لوکس و خوش‌ساخت تیتانیوم که لمس‌کردنش حسی از کیفیت و اعتبار را انتقال می‌داد، جای خود را به بدنه‌ای یکپارچه از آلومینیوم آنودایزشده بخشیده؛ البته دستگاه همچنان همان حس مونتاژ دقیق و مهندسی کم‌نظیر اپل را منتقل می‌کند؛ اما آلومینیوم، هرچقدر هم باکیفیت باشد، حس پریمیوم و خاص تیتانیوم را ندارد.

تغییر استراتژی ۱۸۰درجه‌ای اپل برای استفاده از آلومینیوم یکپارچه به‌جای ترکیب فریم تیتانیومی و پنل پشتی شیشه‌ای، دلیل بسیار مهمی دارد که از بحث‌های زیبایی‌شناختی و مقاومت بدنه فراتر می‌رود؛ راجع‌به‌این موضوع در بخش عملکرد دستگاه بیشتر صحبت خواهیم کرد.

طراحی پنل پشتی داستانی کاملاً متفاوت روایت می‌کند. جزیره‌ی مربعی دوربین که در گوشه‌ی بدنه جا خوش کرده بود و سال‌ها با آن خو گرفته بودیم، جای خود را به برآمدگی مستطیلی و عریضی موسوم به «پلاتو» (Plateau) داده است که تمام عرض گوشی را در بر می‌گیرد، بخشی از بدنه‌ی آلومینیومی دستگاه را تشکیل می‌دهد و لبه‌های تیزی دارد. لبه‌های تیز پلاتو، نگرانی از رنگ‌پریدگی و خردگی را به‌همراه دارد؛ به‌خصوص که آلومینیوم میانه‌ی چندان خوبی با رنگ‌آمیزی ندارد.

صادقانه بگویم، طراحی آیفون ۱۷ پرو حس آشنای محصولات اپل را القا نمی‌کند و بیشتر به محصولات برندهای دیگر شباهت دارد. این حس وقتی قوی‌تر می‌شود که گوشی را کنار طراحی مینیمال و باشکوه نسل قبلش قرار می‌دهیم. روی پلاتو، فضای خالی بین ماژول‌های دوربین و سنسور ToF نیز حس ناآشنای دستگاه را تشدید می‌کند؛ گویی با دستگاه میان‌رده‌ای از پوکو طرف هستیم، نه پرچم‌دار اپل!

و اما رنگ‌ها؛ آن پالت سنگین و مات آیفون ۱۶ پرو جای خود را به سه رنگ آبی سرمه‌ای، نقره‌ای و نارنجی بسیار جیغ داده است که با فلسفه‌ی «Pro»-های قبلی اپل هم‌خوانی ندارند. نسخه‌ی آبی که برای بررسی در اختیار داشتیم، محتاطانه‌ترین انتخاب به‌نظر می‌رسد؛ اما اگر نگران رنگ‌پریدگی بدنه هستید، بهترین گزینه رنگ نقره‌ای خواهد بود که به‌عنوان رنگ طبیعی آلومینیوم، خوردگی را کمتر نمایان می‌سازد.

یک تصمیم بحث‌برانگیز دیگر، یکپارچگی طراحی آیفون ۱۷ پرو را خدشه‌دار می‌کند؛ قطعه‌ای مستطیلی از جنس سرامیک‌شیلد در نمای پشتی دستگاه به‌چشم می‌آید که کویل‌های شارژ بی‌سیم و آهنرباهای مگ‌سیف را زیر خود دارد. این قطعه با رنگی روشن‌تر از بدنه، حتی با دانستن محدودیت‌های فنی پشتش، چندان به دل نمی‌نشیند.

اپل می‌گوید قطعه‌ی مستطیلی پشت آیفون ۱۷ پرو از Ceramic Shield ساخته شده‌ و تا ۴برابر مقابل ترک‌خوردگی مقاوم‌تر از گذشته است؛ پوشش Ceramic Shield 2 نیز که از نمایشگر محافظت می‌کند، روی کاغذ تا ۳برابرِ نسل قبل، مقابل خط‌وخش، از خود مقاومت نشان می‌دهد؛ البته کانال JerryRigEverything هم نشان داد که پوشش صفحه‌نمایش دستگاه مقابل اجسامی با درجه‌ی سختی ۶ و پایین‌تر دوام می‌آورد.

در میان همه‌ی تغییرات، یک بازمانده از سال گذشته نیز به‌چشم می‌خورد؛ دکمه‌ی Camera Control که با هیاهوی فراوان معرفی شد؛ اما خیلی زود به‌دست فراموشی سپرده شد. به‌نظر می‌رسد اپل هنوز ایده‌ی مشخصی برای کاربردی‌کردن Camera Control ندارد و بسیاری از کاربران، از جمله خود ما، وجودش را کاملا فراموش کرده‌اند؛ پتانسیل هدررفته‌ای که روی لبه‌ی دستگاه جا خوش کرده است.

هرچقدر طراحی آیفون ۱۷ پرو بحث‌برانگیز ظاهر می‌شود، عملکردش جایی برای شک و شبهه باقی نمی‌گذارد؛ اینجا همان نقطه‌ای است که مصالحه‌ی بزرگ اپل در طراحی و عقب‌گرد از تیتانیوم به آلومینیوم، معنا پیدا می‌کند و A19 Pro، تراشه‌ی ۳نانومتری کوپرتینونشین‌ها برای گوشی پرچم‌دارشان، می‌تواند بال و پر خود را برای پرواز و اوج‌گرفتن بگشاید.

اپل کماکان از ترکیب ۶ هسته، شامل ۲ هسته‌ی قدرتمند برای پردازش‌های سنگین و ۴ هسته‌ی کم‌مصرف برای پردازش‌های پس‌زمینه‌ای و سبک به‌عنوان CPU استفاده می‌کند. ظاهرا امسال تغییرات چشم‌گیری در معماری هسته‌ها به‌وجود نیامده؛ چراکه در تست‌های ما، A19 Pro تنها حدود ۱۰ درصد سریع‌تر از A18 Pro ظاهر شد؛ البته اپل همچنان در پردازش‌های تک‌هسته‌ای، پادشاه بی‌چون‌وچرای دنیای تراشه‌هاست و همین بهبود ۱۰ درصدی نیز جایگاهش را دست‌نیافتنی‌تر می‌کند.

پیشرفت اصلی در واحد GPU رخ داده؛ گرافیک ۶هسته‌ای جدید اپل در تست‌های ما، بسته به نوع پردازش، بین ۲۰ تا ۴۰ درصد قوی‌تر از نسل قبل ظاهر شد؛ بهبودی که به اجرای نرم‌تر و سریع‌تر بازی‌ها و برنامه‌های گرافیکی سنگین می‌انجامد؛ اما قدرت خام یک بحث است و پایداری آن قدرت، بحثی دیگر و همین‌جا بدنه‌ی آلومینیومی آیفون ۱۷ پرو وارد داستان می‌شود.

به‌نظر می‌رسد که اپل امسال تغییرات محسوسی در واحد پردازش شبکه‌های عصبی (NPU) به‌وجود نیاورده است؛ چراکه در بنچمارک‌ها فقط شاهد ۸ درصد بهبود عملکرد هستیم و با وجود چنین پیشرفتی، کماکان شکاف ۲۰درصدی بین اندرویدی‌ها و آیفون باقی می‌ماند.

اپل امسال با اضافه‌کردن محاسبه‌گرهای ضرب ماتریسی به GPU، عملکرد این واحد در پردازش‌های هوش مصنوعی را متحول کرد؛ همان‌طور که در جدول بالا مشاهده می‌کنید، واحد GPU در آیفون ۱۷ پرو نزدیک ۳برابرِ آیفون ۱۶ پرو و ۵برابر گلکسی S25 اولترا سریع است.

اپل برای نخستین‌‌بار در تاریخ آیفون، به‌سراغ «محفظه‌ی بخار» رفته؛ سیستمی پیشرفته که با استفاده از آب دی‌یونیزه، حرارت را از قطعات داخلی می‌گیرد و به سطح بدنه منتقل می‌کند؛ از آنجا که رسانایی حرارتی آلومینیوم بیش‌از ۲۰برابر تیتانیوم است، کل بدنه‌ی آیفون ۱۷ پرو مانند هیت‌سینک عظیمی ظاهر می‌شود و حرارت را به‌طور یکنواخت پخش می‌کند؛ بدین‌ترتیب حرارت کمتر از گذشته در یک نقطه متمرکز می‌شود و دمای کلی بدنه، بیش‌از حد افزایش نمی‌یابد.

به‌لطف سیستم خنک‌کننده‌ی جدید آیفون ۱۷ پرو، در تست‌های پایداری عملکرد زومیت، داغ‌ترین نقطه‌ی بدنه به ۴۲ درجه‌ی سانتی‌گراد رسید؛ درحالی‌که این عدد را برای آیفون ۱۶ پرو مکس ۴۷ درجه‌ی سانتی‌گراد به‌دست آورده بودیم.

عملکرد عالی آیفون ۱۷ پرو در توزیع حرارت به دستگاه اجازه می‌دهد تا ۷۰ درصد از توان پردازشی GPU و نزدیک به ۹۰ درصد از توان پردازشی CPU را به‌صورت پایدار حفظ کند. پس بله، شاید تیتانیوم حس لوکس‌تری داشته باشد؛ اما آلومینیوم به گوشی امکان می‌دهد تا برای مدتی طولانی‌تر با حداکثر توان پیش برود.

اپل امسال رم آیفون ۱۷ پرو را از ۸ گیگابایت به ۱۲ گیگابایت ارتقا داده است؛ تغییری که عمدتا با هدف اجرای Local بهتر مدل‌های هوش مصنوعی انجام شده؛ اما در دنیای واقعی، بیش‌از هرچیز در بهبود تجربه‌ی چندوظیفگی گوشی، خود را نشان خواهد داد. هر دو گوشی آیفون ۱۷ پرو و ۱۷ پرو مکس در نسخه‌ی پایه با فضای ذخیره‌سازی ۲۵۶ گیگابایت عرضه می‌شوند؛ اما می‌توان آن‌ها را در نسخه‌های ۵۱۲ گیگابایت و ۱ یا ۲ ترابایت نیز خریداری کرد.

آیفون امسال به‌لطف ارتقای چشم‌گیر عملکرد GPU در اجرای بازی‌ها نیز تجربه‌ی به‌مراتب بهتری درمقایسه‌با نسل قبل ارائه می‌دهد؛ به‌عنوان مثال بررسی عمیق کانال یوتیوب Dame Tech نشان می‌دهد که آیفون ۱۷ پرو مکس در بازی‌های جهان‌باز Genshin Impact و Wuthering Waves به‌ترتیب نرخ فریم پایدار ۱۱۰ و ۱۱۵ فریم‌برثانیه را ارائه می‌دهد که در وضوح رندر یکسان، بیش‌از ۲ برابرِ نرخ فریم آیفون ۱۶ پرو مکس است.

البته در مقام مقایسه با پرچم‌داران اندرویدی، به‌نظر می‌رسد که آیفون ۱۷ پرو مکس در سطحی پایین‌تر از دستگاه‌های مجهز به اسنپدراگون ۸ الیت ظاهر می‌شود؛ به‌عنوان مثال در بازی مالتی‌پلیر Delta Force کاربر می‌تواند در بهترین حالت، تنظیمات گرافیکی و نرخ فریم را روی Ultimate تنظیم کند؛ درحالی‌که با گلکسی S25 اولترا می‌توان در همان تنظیمات نرخ فریم Ultimate، بالاترین تنظیمات گرافیکی (Max) را انتخاب کرد که روی آیفون در دسترس نیست.

آیفون ۱۷ پرو در زمینه‌ی اتصالات نیز ارتقاهای خوبی تجربه می‌کند؛ بلوتوث از نسخه‌ی ۵٫۳ به ۶ ارتقا یافته و مودم 5G دستگاه برخلاف آیفون ایر، همچنان ساخت کوالکام است؛ با اینکه مودم 5G از اسنپدراگون X70 به X80 ارتقا پیدا کرده؛ اما سرعت دانلود و آپلود ۱۰ و ۳٫۵ گیگابیت‌برثانیه‌‌ای آن تفاوتی با نسل گذشته ندارد؛ موضوعی که برای کاربر ایرانی کوچک‌ترین موضوعیتی ندارد!

مهم‌ترین موضوع برای کاربران ایرانی، بحث سیم‌کارت است. آیفون با سرعت فزاینده‌ای به سمت eSIM حرکت می‌کند. مدل‌های آیفون ۱۷ پرو آمریکا، اروپا، امارات، عربستان و بسیاری کشورهای دیگر، صرفاً با eSIM عرضه می‌شوند و فاقد درگاه سیم‌کارت فیزیکی هستند. در مقابل، مدل چین (CH) با دو سیم‌کارت فیزیکی و مدل برخی بازارهای آسیایی دیگر (ZAA) با یک سیم‌کارت فیزیکی و eSIM به‌فروش می‌رسد؛ مادامی‌که اپراتورهای داخلی به‌طور کامل eSIM را فعال نکرده‌اند، کاربران ایرانی باید به سراغ مدل‌های CH یا ZAA بروند.

مهندسی حرارتی شگفت‌انگیز آیفون ۱۷ پرو و حذف درگاه سیم‌کارت در برخی مدل‌ها، راه را برای شگفتی دیگری هموار می‌کند؛ مدل‌هایی از آیفون ۱۷ پرو که تنها از eSIM پشتیبانی می‌کنند، مانند نسخه‌ی امارات که در اختیار ما بود، به‌لطف حذف اسلات سیم‌کارت، باتری حجیم‌تری را در خود جای داده‌اند. مدل eSIM آیفون ۱۷ پرو مکس با ظرفیت ۵۰۸۸ میلی‌آمپرساعتی، برای نخستین‌بار در تاریخ آیفون، مرز ۵۰۰۰ را رد می‌کند.

نتیجه‌ی افزایش ظرفیت حدوداً ۴۰۰ میلی‌آمپرساعتی باتری آیفون، شگفت‌انگیز است؛ ما توانستیم ۴۳ ساعت به‌صورت مداوم روی آیفون ۱۷ پرو مکس ویدیو پخش کنیم! برای درک عظمت این عدد، باید بدانید که رکورد قبلی ما ۳۳ ساعت برای اکسپریا وان مارک ۶ بود. آیفون جدید ۱۰ ساعت بیشتر از آن و ۱۴ ساعت بیشتر از نسل قبل خود دوام آورد و رکورد تمام رقبایش را در هم شکست.

شاید با خود بگویید که پخش ویدیو دیگر موضوعیتی ندارد و امروزه بسیاری از گوشی‌ها، نتایج درخشانی در زمینه‌ی مدت‌زمان پخش ویدیو به‌جای می‌گذارند؛ اما آیفون ۱۷ پرو مکس حتی در کاربری سنگین و بازی نیز با نزدیک به ۸ ساعت شارژدهی، پیشرفتی ۴۰ درصدی درمقایسه‌با آیفون ۱۶ پرو مکس به‌نمایش می‌گذارد.

اپل بالأخره در زمینه‌ی سرعت شارژ نیز تکانی به خود داده؛ به‌لطف پشتیبانی از استاندارد USB Power Delivery 3.2 با پروتکل ولتاژ متغیر (AVS)، گوشی می‌تواند با توان بالاتری شارژ شود. ما در تست‌های خود با آداپتور ۶۷واتی پاور دِلیوری، حداکثر توان ورودی ۴۰ وات را در سطوح پایین شارژ باتری ثبت کردیم. اپل می‌گوید باتری ظرف ۲۰ دقیقه تا ۵۰ درصد شارژ می‌شود؛ در تست‌های ما نیز شارژ کامل دستگاه حدود یک ساعت و ۱۵ دقیقه زمان برد که ۴۵ دقیقه سریع‌تر از نسل قبل است.

گذشته از ارتقای سرعت شارژ سیمی، آیفون ۱۷ پرو کماکان مانند نسل گذشته با پدهای شارژ سریع مگ‌سیف به حداکثر توان شارژ ۲۵ وات دست می‌یابد و برای شارژ دستگاه‌‌های دیگر با سیستم شارژ معکوس بی‌سیم نیز همانند آیفون ۱۶ پرو، توان نه‌چندان چشم‌گیر ۴٫۵ وات را ارائه می‌دهد.

هرچقدر طراحی آیفون ۱۷ پرو مکس شما را به فکر فرو ببرد، نمایشگرش حیرت‌زده‌تان خواهد کرد. اپل نام تجاری Super Retina XDR را حفظ کرده؛ اما پنل ۶٫۹ اینچی LTPO OLED امسال، جهش نسلی تمام‌عیاری است. این نمایشگر با وضوح ۱۳۲۰ × ۲۸۶۸ پیکسل، تراکم بسیار خوب ۴۶۰ پیکسل‌براینچ را ارائه می‌دهد و به‌لطف فناوری ProMotion، می‌تواند نرخ نوسازی را به‌صورت هوشمند بین یک تا ۱۲۰ هرتز تغییر دهد.

شاهکار اصلی در روشنایی پنل رخ داده؛ در تست‌های ما، روشنایی نمایشگر در حالت دستی به حدود ۱۰۰۰ نیت رسید؛ در حالت خودکار و زیر نور شدید، این عدد به‌راحتی از ۱۳۰۰ نیت فراتر رفت؛ اما نقطه‌ی اوج، هنگام پخش محتوای HDR است؛ جایی که توانستیم به روشنایی خیره‌کننده‌ی ۳۵۰۰ نیت دست پیدا کنیم؛ نتیجه‌‌ای که آیفون ۱۷ پرو را با اختلاف ۷۰درصدی از نسل قبل پیش می‌اندازد و تجربه‌ی تماشای محتوای دالبی‌ویژن را به سطح جدیدی ارتقا می‌دهد.

رنگ‌ها در نمایشگر آیفون ۱۷ پرو مکس به‌طور تحسین‌برانگیزی دقیق کالیبره شده‌اند؛ هرچند که خطای آن‌ها اندکی بیشتر از نسل قبل شده؛ اما باز هم میان رقبای اصلی دستگاه، کم‌نظیر است. آیفون ۱۷ پرو مطابق‌ انتظار امکان تغییر پروفایل‌ برای نمایش فضا‌های رنگی را نمی‌دهد؛ اما کل سیستم به‌طور کامل بر بستر فضای رنگی Display P3 رندر می‌شود و گوشی نیز به‌طور خودکار، بسته به نوع محتوا، فضای رنگی را تغییر می‌دهد.

پرچم‌دار جدید اپل پوشش کاملی از فضاهای رنگی sRGB و DCI-P3 ارائه می‌دهد و دمای رنگ‌ها در بین تمام دستگاه‌‌هایی که تاکنون در زومیت بررسی کرده‌ایم، به دمای خنثی نزدیک‌تر است؛ برای آنکه عیار دقت رنگ‌ها به دستتان بیاید، برای نمایش خنثای رنگ‌ها، دمای رنگ‌ها باید ۶۵۰۰ کلوین باشد؛ درحالی‌که آیفون ۱۷ پرو مکس در اندازه‌گیری‌های من، دمای ۶۵۰۸ کلوین را ثبت کرد!

اپل دو بهبود کلیدی دیگر نیز اعمال کرده؛ اول اینکه پوشش ضد بازتاب جدیدی، انعکاس نور محیط را تا حدی کاهش می‌دهد؛ هرچند هنوز گلکسی S25 اولترا در این زمینه بهتر عمل می‌کند. بهبود دوم به قابلیت غیرفعال‌‌سازی کامل کنترل روشنایی با PWM بازمی‌گردد که خبر فوق‌العاده‌ای برای کاربران با چشم‌های حساس است و سوسو زدن تصویر در روشنایی‌های پایین را به‌کلی حذف می‌کند.

امکان غیرفعال‌سازی PWM در کنار حداقل روشنایی فوق‌العاده‌ی ۰٫۹نیتی نمایشگر، آیفون ۱۷ پرو مکس را به گزینه‌ای عالی برای جغدهای دنیای فناوری بدل می‌کند!

تجربه‌ی بصری بی‌نظیر آیفون ۱۷ پرو مکس را اسپیکرهای استریوی توانمند آن با بیسی عمیق، صدایی شفاف و تفکیک کم‌نظیر تکمیل می‌کند. اسپیکرهای استریوی آیفون از صدای دالبی‌اتموس نیز پشتیبانی می‌کنند و تنها نکته‌ی منفی در موردشان، اندکی حجم صدای کمتر درمقایسه‌با نسل قبل و رقیب اصلی‌اش گلکسی S25 اولترا است.

اپل امسال در مورد دوربین آیفون رویکردی تکاملی و هوشمندانه در پیش گرفته و به‌جای تغییرات بنیادین، دو ضعف کلیدی در دوربین تله‌فوتو و دوربین سلفی را هدف قرار داده است. اکنون هر سه دوربین پشتی از حسگر ۴۸ مگاپیکسلی بهره می‌برند و دوربین سلفی نیز با تغییری هوشمندانه، اکنون از حسگر مربعی به‌جای حسگرهای ۴:۳ رایج استفاده می‌کند؛ در ادامه راجع‌به هریک از دوربین‌ها بیشتر صحبت می‌کنیم.

اپل ادعا می‌کند که با آیفون ۱۷ پرو مکس، عملاً ۸ لنز در اختیار دارید؛ ادعایی که بازی هوشمندانه‌ای با کلمات است؛ در واقع سه لنز فیزیکی اصلی ۱۳، ۲۴ و ۱۰۰ میلی‌متری دارید؛ اما به‌لطف حسگرهای باکیفیت ۴۸ مگاپیکسلی، اپل فواصل کانونی پرکاربرد دیگری را با کراپ دیجیتال از مرکز حسگر شبیه‌سازی می‌کند.

در نرم‌افزار دوربین آیفون، بزرگ‌نمایی ۱٫۲ برابری (۲۸ میلی‌متر)، ۱٫۵ برابری (۳۵ میلی‌متر) و ۲برابری (۴۸ میلی‌متر) با دوربین اصلی و زوم ۸برابری (۲۰۰ میلی‌متر) با دوربین تله‌فوتو در اختیارتان قرار دارد؛ درحالی‌که دوربین اولتراواید با قابلیت فوکوس خودکار، نقش لنز ماکرو را ایفا می‌کند.

یکی‌از بزرگ‌ترین مزیت‌های سیستم چنددوربینی، امکان انتخاب بهترین قاب‌بندی برای هر صحنه است. آیفون ۱۷ پرو مکس بازه‌ی وسیعی از فاصله کانونی ۱۳ میلی‌متر تا زوم دیجیتال باکیفیت ۲۰۰ میلی‌متر را پوشش می‌دهد و اغلب مواقع نیز دوربین‌ها در تعامل با یکدیگر، رنگ‌های مشابهی را ثبت می‌کنند.

باید یادآور شوم که هنوز هم تمایل به گرمی در ثبت عکس‌ها؛ به‌ویژه در تاریکی وجود دارد؛ به‌عنوان مثال در عکس‌های برج خلیفه، نه آسمان و برج‌ها، هیچ‌کدام ته‌مایه‌ی زرد نداشتند.

اپل برای دوربین سلفی از حسگر ۲۵مگاپیکسلی با نسبت تصویر مربعی (یا به‌طور دقیق‌تر، ۸ضلعی) به‌جای حسگرهای رایج با نسبت تصویر مستطیلی (۴:۳) استفاده کرده؛ ایده‌ی هوشمندانه‌ای که به نرم‌افزار امکان می‌دهد تا برای گرفتن سلفی افقی یا عمودی، بدون نیاز به چرخاندن گوشی، با ایجاد کراپ ۱۸مگاپیکسلی، تصاویر افقی یا عمودی از دل حسگر بزرگ بیرون بکشد.

استفاده از حسگر مربعی به‌جای نمونه‌های مستطیلی رایج، فضای پیکسلی مازادی را نیز در اختیار نرم‌افزار دوربین قرار می‌دهد تا از آن برای اعمال لرزش‌گیر الکترونیکی بسیار مؤثرتری روی ویدیوهای سلفی و ولاگ‌ها استفاده کند؛ متأسفانه هم‌اکنون امکان استفاده از تصویر کل سطح حسگر را برای ثبت عکس‌های ۲۵مگاپیکسلی ندارید و صرفا به تصاویر ۱۸مگاپیکسلی افقی یا عمودی محدود هستید.

اگر به مقایسه‌ی دوربین آیفون ۱۷ پرو و گلکسی S25 اولترا نگاهی بیندازید، متوجه خواهید شد که پرچم‌دار جدید اپل در زمینه‌ی ثبت جزئیات و حفظ گستره‌ی دینامیکی، دست بالاتر را به رقیب کره‌ای دارد؛ درحالی‌که در سال‌های گذشته، گلکسی‌های سامسونگ عمدتا تصاویر چشم‌نوازتری ثبت می‌کردند.

مهم‌ترین پیشرفت سخت‌افزاری به دوربین تله‌فوتو مربوط می‌شود که حسگری ۵۶ درصد بزرگ‌تر از نسل قبل دارد و روی کاغذ می‌تواند با جذب نور بیشتر، عکس‌های کم‌نویزتر و روشن‌تری را در تاریکی ثبت کند.

گالری عکس‌های دوربین تله‌فوتو

زوم اپتیکال از ۵ برابر به ۴ برابر (۱۰۰ میلی‌متر) کاهش یافته، اما حسگر بزرگ‌شده‌ی دوربین تله‌فوتو به اپل اجازه می‌دهد تا بزرگ‌نمایی ۸برابری (۲۰۰ میلی‌متر) پرجزئیاتی را انجام دهد که با ایجاد کراپ در میانه‌ی تصویر ۴۸مگاپیکسلی دوربین تله‌فوتو ممکن شده است.

دوربین تله‌فوتوی آیفون ۱۷ پرومکس پیشرفت محسوسی در زمینه‌ی جزئیات و کنترل سطح نویز درمقایسه‌با نسل قبل داشته؛ اما همچنان خروجی آن در سطحی نیست که بتواند پابه‌پای بهترین‌های دنیای اندروید مثل ویوو X200 اولترا رقابت کند؛ همان‌طور که در مقایسه‌ی دوربین با گلکسی S25 اولترا دیدیم، آیفون ۱۷ پرومکس گاهی در شرایط نوری مطلوب، رقیب کره‌ای را از میدان به‌در می‌کند؛ اما در تاریکی ضعف‌های محسوس‌تری دارد.

دوربین آیفون جدید همان چیزی است که از اپل انتظار داریم؛ ابزار قابل اتکا و پایداری که در اکثر شرایط، عکس‌های مطلوبی ثبت می‌کند؛ عکس‌های آیفون ۱۷ پرو بسیار پرجزئیات و پرکنتراست هستند و گستره‌ی دینامیکی واقع‌گرایانه‌ای دارند.

گالری عکس‌های آیفون ۱۷ پرو در روز و شب

کنترل نویز، به‌‌ویژه در تاریکی، بهبود چشمگیری یافته است؛ اما… آن تمایل همیشگی آیفون به گرم‌کردن رنگ‌ها، ایجاد ته‌رنگ زرد و ایجاد هاله‌های نور اطراف منابع مصنوعی نور (Lens flare)، کماکان وجود دارد؛ البته با استفاده از Photographic Styles تا حد زیادی می‌توان رفتار گوشی در ثبت رنگ‌های گرم را کنترل کرد.

اگر می‌خواهید عملکرد دوربین آیفون ۱۷ پرو مکس مقابل پرچم‌دار سامسونگ را بسنجید، پیشنهاد می‌کنم که مقایسه دوربین آیفون ۱۷ پرو با گلکسی S25 اولترا در زومیت را از دست ندهید.

در بخش ویدیو، آیفون کماکان پادشاهی بی‌رقیب است. امکان ضبط ویدیوی 4K60 Dolby Vision با تمام دوربین‌ها و حتی 4K120 با دوربین اصلی، دست فیلم‌سازان را باز می‌گذارد. جزئیات بی‌نظیر، پایداری فوق‌العاده و رنگ‌های دقیق، هر فریم از ویدیوی آیفون را شبیه به یک عکس باکیفیت می‌کند.

آیفون ۱۷ پرو با Dual Capture امکان فیلم‌برداری هم‌زمان با دوربین‌های پشتی و سلفی را فراهم می‌کند؛ قابلیتی جدید و جذاب که ابزاری فوق‌العاده کاربردی برای ولاگرها و گزارشگران به‌حساب می‌آید. اپل دو قابلیت حرفه‌ای Genlock برای همگام‌سازی دقیق چند دوربین و ProRes RAW برای ضبط داده‌ی خام حسگر و انعطاف کامل در تدوین را هم به آیفون اضافه کرده است.

آیفون ۱۷ پرو با iOS 26 عرضه می‌شود؛ سیستم‌عاملی که بزرگ‌ترین تحول بصری اکوسیستم اپل از زمان iOS 7 به‌حساب می‌آید. زبان طراحی Liquid Glass در iOS 26 با الهام از سیستم‌عامل visionOS، حسی شبیه به شیشه‌ی واقعی را به رابط کاربری می‌دهد و شخصیتی متفاوت به آیفون می‌بخشد.

منوها، دکمه‌ها و نوتیفیکیشن‌ها شفاف هستند، محتوای زیرین خود را به زیبایی تار می‌کنند، نور و رنگ محیط را بازتاب می‌دهند و با انیمیشن‌های فوق‌العاده روان و مایع‌مانند، به لمس واکنش نشان می‌دهند. این حس سیال‌بودن در تمام بخش‌های سیستم‌عامل، از انیمیشن باز شدن اپ‌ها گرفته تا منوی بازطراحی‌شده‌ی دوربین، جریان دارد و روحی تازه به کالبد iOS دمیده است.

لیکویید گلس با تمام زیبایی‌های بصری‌اش، بدون ایراد هم نیست. همان شفافیت و شکست دیجیتال نور که آن را جذاب می‌کنند، گاهی به قیمت کاهش خوانایی تمام می‌شوند؛ برای مثال، وقتی نوتیفیکیشن شفافی روی تصویر پس‌زمینه‌ی شلوغ قرار می‌گیرد یا نوار آدرس شناور در سافاری روی متن یک وب‌سایت می‌افتد، کنتراست و وضوح متن کاهش می‌یابد. این یک باگ نرم‌افزاری نیست، بلکه عارضه‌ی جانبی ذاتی خود لیکویید گلس است که اپل باید در آینده برای آن راه‌حلی پیدا کند.

غیبتِ پررنگ Apple Intelligence را نمی‌شود نادیده گرفت. در دورانی که هوش مصنوعی مولد به ستون اصلی تجربه‌ی کاربری رقبا بدل شده، سکوت اپل کَرکننده است. در رویداد معرفی آیفون ۱۷، هیچ اشاره‌ای به Apple Intelligence نشد و iOS 26 نیز قابلیت‌های هوش مصنوعی چشمگیری ندارد که بتواند با اندرویدی‌ها رقابت کند. این ضعف، به‌‌ویژه در یک گوشی «Pro»، نقطه‌‌ضعف بزرگ و سؤال‌برانگیز محسوب می‌شود.

برای آشنایی کامل با تمام جزئیات طراحی لیکویید گلس و ویژگی‌های جدید iOS 26، پیشنهاد می‌کنم بررسی کامل iOS 26 به‌قلم مرجان شیخی را در زومیت مطالعه کنید.

اپل با آیفون ۱۷ پرو مکس، چند تصمیم درست و یک تصمیم بحث‌برانگیز گرفته؛ ثابت نگه‌داشتن قیمت، ارتقای سیستم خنک‌کننده، بهبود‌های تراشه و شارژدهی، افزایش چشم‌گیر روشنایی نمایشگر و پیشرفت دوربین‌ها همگی ستودنی هستند؛ اما طراحی، همان تصمیم بحث‌برانگیزی است که آیفون ۱۷ پرو را به محصولی خاص تبدیل می‌کند؛ دستگاهی که حس لوکس نسل قبل را ندارد، سنگین‌تر و ضخیم‌تر شده است و ظاهرش شاید به دل همه ننشیند.

اگر کار شما تولید محتوای ویدیویی است، ویدیوهای سلفی پرشماری می‌گیرید یا بازی‌های سنگین اجرا می‌کنید، آیفون ۱۷ پرو با دوربین سلفی جدید، پایداری عملکرد فوق‌العاده و شارژدهی کم‌نظیرش، ابزار کار بی‌نقص برای شماست. برای کاربران آیفون ۱۵ پرو یا مدل‌های قدیمی‌تر، ارتقا به آیفون ۱۷ پرو، منطقی به‌نظر می‌رسد؛ به‌شرطی که توان پرداخت ۳۰۰ میلیون تومان را داشته باشند؛ اما برای کاربران آیفون ۱۶ پرو مکس، ارتقا به نسل جدید چندان ضروری نیست.

در سوی دیگر میدان، چنانچه وابستگی حیاتی به iOS ندارید، با خرید گلکسی S25 اولترا حتی در شرایطی که کمتر از ۴ماه با رونمایی نسل جدیدش فاصله داریم، چه از نظر عملکرد، چه تجربه‌ی عکاسی (و تا حدودی فیلم‌برداری)، شکاف عمیقی با آیفون ۱۷ پرو مکس تجربه نخواهید کرد؛ با اینکه برچسب قیمتی ۱۴۰ میلیون تومانی‌اش، کمتر از نصفِ آیفون است.

آیفون ۱۷ پرو مکس پرچم‌داری با مهندسی داخلی تحسین‌برانگیز است که زیر ظاهری نه‌چندان چشم‌نواز پنهان شده است؛ قهرمان استقامتی که شاید چهره‌ی زیبایی نداشته باشد.

نظر شما چیست؟ آیا اپل مسیر درستی را انتخاب کرده؟ حاضرید زیبایی را فدای عملکرد کنید؟